„Tarantino albo bracia Coen . Tylko ci byliby w stanie zrobić film o Solidarności!” - Władysław Frasyniuk

Napiórkowski, Szyngiera i Wlekły podejmują próbę znalezienia pozytywnego mitu Solidarności. Pokazują, jak aktualne i fascynujące są wydarzenia sprzed prawie czterdziestu lat. Proponują opowieść o przeszłości, która pomoże nam sprostać wyzwaniom przyszłości. To historia pokojowych przemian w Polsce widziana oczami trzech rodzin: Frasyniuków, Kuroniów i Wałęsów, oraz innych ludzi, których połączyła idea wolnej Polski. To nie jest podręcznik do historii, to opowieść o najważniejszych wydarzeniach ostatnich dekad widzianych z nowej perspektywy. Tu znane z książek wydarzenia przeplatają się z intymnymi chwilami radości i cierpienia przeżywanymi w zaciszach peerelowskich mieszkań. Perspektywa bohaterów czasu przemian, zwłaszcza kobiet, przerzuca most między generacją Solidarności a pokoleniem milenialsów. To nie przypadek, lecz część magii PRL – świata, w którym ścieżki bogatych i biednych, profesorów i robotników przecinały się znacznie częściej. Łączyły ich równie długo wyczekiwane mieszkania na tych samych osiedlach, takie same wystane w kolejkach meble, bardzo podobne ubrania, jakie akurat »rzucili«. Bez tej bliskości nie byłoby Solidarności. - fragment książki.

TA HISTORIA MOGŁA SIĘ WYDARZYĆ TYLKO W POLSCE. Mieli swoje problemy, tęsknoty, marzenia, plany. Nic wielkiego. Nowa pralka, po którą trzeba było odstać swoje w kolejce. Praca jako kierowca w firmie transportowej, bo tylko tak można było zasmakować odrobiny wolności. Remont mieszkania i ściany w kolorze „blancz” obite modną sosnową boazerią. W blokach z wielkiej płyty chwile zwątpienia i radości. Zwyczajni ludzie, tacy jak ty i ja, zaangażowali się w coś wielkiego, coś, co zmieniło nie tylko nasz kraj, ale całą Europę. • Czy wiesz, jaką cenę przyszło im za to zapłacić? • Jak wyglądała ich droga do wolności? • Jak przecinały się ich ścieżki? • Dlaczego do tych wielkich przemian doszło akurat wtedy?

O Autorach:
Marcin Napiórkowski Semiotyk kultury, wykładowca Instytutu Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się mitologią współczesną, pamięcią zbiorową i kulturą popularną. Założyciel bloga Mitologia Współczesna. Publikuje m.in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Gazecie Wyborczej” i „Znaku”. Autor takich książek, jak: "Mitologia współczesna" (2013), "Władza wyobraźni" (2014), "Powstanie umarłych. Historia pamięci 1944–2014" (2016), "Turbopatriotyzm" (2019) oraz "Naprawić przyszłość. Dlaczego potrzebujemy lepszych opowieści, żeby uratować świat" (2022, nominacja do Nagrody Znaku i Hestii im. ks. Józefa Tischnera w kategorii pisarstwo).

Katarzyna Szyngiera - reżyserka, absolwentka Akademii Sztuk Teatralnych oraz Szkoły Wajdy. Zdobywczyni Lauru Konrada XX Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje” za spektakl „Lwów nie oddamy!” i nagrody głównej VI Koszalińskich Konfrontacji Młodych „m-teatr” za spektakl „Świadkowie albo Nasza mała stabilizacja”. Współpracowała z teatrami w całej Polsce. Współautorka reportaży (z Mirosławem Wlekłym) publikowanych w Magazynie Reporterów „Duży Format”. Nominowana do Nagrody „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej za reportaż Swarka. Za reżyserię 1989 otrzymała Paszport POLITYKI 2023.

Mirosław Wlekły - reporter, pisarz, czterokrotnie nominowany do Nagrody „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej. Zdobywca Nagrody Magellana w kategorii książka reportażowa za Tu byłem. Tony Halik (2017) oraz Nagrody im. Beaty Pawlak za książkę "Raban! O Kościele nie z tej ziemi" (2019). W Znaku wydał: "Gareth Jones. Człowiek, który wiedział za dużo" (2019, nominacja do Górnośląskiej Nagrody Literackiej Juliusz) oraz "Górski. Wygramy my albo oni" (2021). Współautor reportaży, na podstawie których powstają spektakle teatralne, często współpracuje z Katarzyną Szyngierą.