W zbiorach Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego znajdują się dwa, cenne zespoły witraży: przedstawienia świętych, powstałe na początku XV w. do styryjskiego kościoła w Katsch an der Mur oraz cykl pasyjny wykonany prawdopodobnie do klasztoru klarysek w Norymberdze w latach ok. 1475–1480 przez renomowany warsztat Michaela Wolgemuta.
Co łączy dwa zespoły o tak różnym pochodzeniu? Oba znalazły się w Krakowie przypadkiem, w wyniku ewakuacji dzieł sztuki zgromadzonych w zamku Grodziec na Dolnym Śląsku w grudniu 1945 r. Losy tych witraży splotły się jednak znacznie wcześniej, a ich wspólne dzieje skupiają jak w soczewce wiele wątków związanych z dziewiętnastowiecznym kolekcjonerstwem. Badania proweniencyjne, a więc studia zmierzające do wskazania pochodzenia dzieł sztuki, które w wyniku splotu rozmaitych okoliczności zmieniły właścicieli i miejsce przechowywania, należą do najbardziej fascynujących wyzwań dla historyków sztuki i muzealników. Ten „detektywistyczny” aspekt działań, powadzonych w ramach międzynarodowej grupy badawczej Corpus Vitrearum zostanie zaprezentowany na przykładzie witraży w zbiorach uniwersyteckich.