Bohaterem powieści Ismaile Kadarego „Kronika w kamieniu”, jednego z najwybitniejszych współczesnych albańskich pisarzy, jest kamienne miasto Gjirokastra, w którym pisarz spędził młodzieńcze lata. Autor portretuje poprzez miasto spersonifikowane piękno i dramatyzm życia. Główny bohater, starając się zrozumieć pełne tajemnic miasto, nieprzerwanie z nim rozmawia. Językiem miasta są jego odgłosy i barwy.
Kadare jest mistrzem subtelnej groteski i tajemnicy; konsekwentnie korzysta z poetyckiej mocy metafory, z wieloznacznej aluzji. Wrażliwy odbiorca książki, pozornie niewiele mającej wspólnego z czasami hoxhowskiego terroru (książka ukazała się w 1971 roku), będzie mógł wychwycić między wierszami opowieści krytyczne odniesienia do niszczącej wolność i ludzką godność dyktatury.

„Kronika w kamieniu” jest przykładem, jak wybitna literatura może wygrać z ograniczeniami cenzury komunistycznego państwa, nie tracąc przy tym walorów artystycznych i nie uciekając od trudnych tematów, nurtujących zwykłych ludzi w przełomowych chwilach ich życia. Powieść została przetłumaczona bezpośrednio z języka albańskiego (część książek Kadarego ukazała się po polsku w przekładzie z języka francuskiego), co czyniło zadanie tłumacza dodatkowo wymagającym, ponieważ autor wykazuje się nieprzeciętną inwencją słowotwórczą, odważnie czerpie z bogactwa rodzimego języka.

Dzięki inicjatywie tłumacza, Marka Jeziorskiego, znakomitego znawcy kultury Albanii, ta pełna poezji powieść - odwołująca się do nieograniczonej wyobraźni czytelnika, przedstawiająca sprawy niezrozumiałe i tajemnicze - będzie odtąd lekturą wielu dotychczasowych i nowych miłośników twórczości albańskiego autora.