Wychowany na pograniczu kultury polskiej i ukraińskiej Nowosielski był jednym z najwybitniejszych polskich artystów XX wieku. Jego niepowtarzalny styl kształtował się na skrzyżowaniu tradycji Zachodu i Wschodu: awangardy i sztuki bizantyjskiej. Ikony i polichromie krakowskiego artysty są dowodem, że twórcze rozwinięcie nawet mocno skodyfikowanej tradycji, choć niebywale trudne – jest możliwe, a bezbłędna znajomość liturgii i ikonografii nie wyklucza zaskakujących inspiracji. Sztuka sakralna Nowosielskiego to „ikona na nowy wiek” – odkrywana na nowo przez kolejne pokolenia pozostaje niewyczerpanym źródłem inspiracji, prowokując do samodzielnych poszukiwań i twórczej odwagi.