Publikacja ta nawiązuje tytułem do książki Zagajewskiego "Poeta rozmawia z filozofem" (i pomieszczonego w niej eseju o Herbercie i Elzenbergu), co podkreśla, że związki filozofii i poezji w przypadku twórczości Zagajewskiego są szczególnie bliskie, obejmują różne obszary i ujawniają się na wielu poziomach. Ten splot widoczny jest przede wszystkim w samym myśleniu poety o świecie, w próbach dociekania sensu i możliwości poznania, w poszukiwaniach całości i stawianiu pytań o to, kim jest człowiek. Poeta przywołuje także konkretne koncepcje filozoficzne, konfrontuje je z doświadczeniem życia, rozpatruje ich przydatność podczas trudnej ludzkiej podróży. Przewrotnie wiersz, z którego pochodzi cytat przywołany w tytule spotkania, odczytać można jako wyraz przekonania, iż w wielości, w rozmaitości dróg, w odmienności metod filozofii i poezji ujawnia się sens ludzkich poszukiwań, dążenia do poznania, radości, prawdy.