Według danych Komendy Głównej Policji tylko w 2022 roku zaginęło 12 881 osób, z czego 2161 to dzieci i młodzież. To nie są anonimowe liczby – za każdą z nich stoi konkretna historia, rodzina, która wciąż czeka, bliscy zawieszeni między nadzieją a żałobą. Tyle, ile zaginięć, tyle samo domów, w których codzienność została trwale zaburzona.

Projekt Zuzanny Pieczyńskiej to artystyczna próba oddania głosu tym, którzy zniknęli – i tym, którzy na nich czekają. Cykl składa się z 19 obrazów, w tym portretów czterech konkretnych osób zaginionych: Aleksandry Gładysiak, Anny Jałowiczor, Seweryna Adamczyka i Tomasza Deseckiego, których od lat poszukuje Fundacja ITAKA.

Prace powstały w oparciu o ostatnie znane miejsca ich pobytu – artystka odwiedziła każdą z tych lokalizacji, by lepiej zrozumieć kontekst i emocje towarzyszące przywoływanym historiom. Wśród prac znajdują się także płótna wykonane z użyciem specjalnej techniki – wizerunki osób, przedstawione z uwzględnieniem progresji wiekowej, stają się widoczne dopiero po zbliżeniu się do obrazu.

Obrazy nie tylko stanowią swoistą dokumentację zaginięć, ale są również poruszającym studium żałoby i stanu zawieszenia. Poprzez malarstwo autorka zgłębia koncept przestrzeni liminalnej, w której znajdują się bliscy zaginionych, jak i oni sami.