„Georg Büchner to postać niezwykła, której aktywność na czterech scenach nowoczesności (nauki przyrodnicze, filozofia, polityka, literatura) stanowi splot nici w istocie nie do rozplątania. […] Kim byli Woyzeck […] i Lenz? Kim był w istocie sam Büchner? Na to pytanie odpowiedź musi być wstrzemięźliwa, bowiem jednym z tropów książki jest wykazanie zwodniczości typowych dla stanu wiedzy danej epoki opinii na temat tego, czym jest choroba i w jakim pozostaje związku z charakterem „ja”. […] Atlas anatomiczny Georga Büchnera to znakomicie przygotowany (poprzedzony imponującymi badaniami źródłowymi) i równie błyskotliwie przeprowadzony projekt z zakresu studiów maladycznych, wpisujący zagadnienie choroby w skomplikowaną siatkę medycyny i studiów przyrodniczych, filozofii, literatury i nauk społecznych. Oceniam przedsięwzięcie Anny R. Burzyńskiej bardzo wysoko. Nie było do tej pory w polskim piśmiennictwie humanistycznym tak wnikliwego studium dzieł Büchnera, tak głębokiej analizy jego działalności ukazanej na szerokim tle wydarzeń historycznych (także historii nauki)”. Z recenzji prof. Tadeusza Sławka, Uniwersytet Śląski „Pierwszym – i być może najważniejszym – mocnym punktem monografii Atlas anatomiczny Georga Büchnera jest fakt, że autorka znalazła, by użyć sformułowania Ericha Auerbacha, właściwy Ansatz, punkt wyjścia, wstępną intuicję organizującą całość dociekań i pozwalającą nadać strukturę amorficznym masom materiału tekstowego – została nim rozumiana dosłownie i metaforycznie „anatomia”. […] Publikacja podzielona jest na dwie części: Anatomię pisania – z rozdziałami poświęconymi między innymi problemom, takim jak taksonomia, eksperyment czy kazus, oraz Pisanie anatomii. […] W części drugiej monografii Anna R. Burzyńska konsekwentnie systematyzuje reprezentacje poszczególnych układów organizmu ludzkiego w tekstach pisarza, przy okazji podejmując takie aspekty jego twórczości, jak opisy głodu, „podłych ciał”, rewolucji społecznej, konstrukcji męskości, „spacerów schizofrenika”, dekapitacji czy anatomii mózgu i nerwów. […] Autorka napisała nie tylko głęboko erudycyjną monografię naukową, ale także prawdziwy page-turner, od którego lektury trudno się oderwać”. Z recenzji prof. Jana Balbierza, Uniwersytet Jagielloński Książka Anny R. Burzyńskiej została wyróżniona w licznych nagrodach. Wśród nich znalazły się: • Nagroda im. Andrzeja Siemka za 2022 rok; • Nagroda Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk za wybitne osiągnięcia naukowe z zakresu nauk o sztuce (teatrologia) za 2022 rok; • Nominacja do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii esej za 2022 rok; • Nominacja do Nagrody im. Pierwszego Rektora Uniwersytetu Łódzkiego Profesora Tadeusza Kotarbińskiego za 2022 rok. Uczestnicy spotkania: Anna R. Burzyńska – doktor literaturoznawstwa, pracuje w Katedrze Teatru i Dramatu UJ i w redakcji „Didaskaliów. Gazety Teatralnej”, wydawanych przez Instytut im. Jerzego Grotowskiego. Jako badaczka współpracuje m.in. z Ośrodkiem Badań nad Polskim Dramatem Współczesnym i Center for Advanced Studies Ludwig-Maximilians-Universität w Monachium, jako kuratorka – z Ośrodkiem Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka. Autorka książek „Mechanika cudu. Strategie metateatralne w polskiej dramaturgii awangardowej” (2005), „The Classics and the Troublemakers. Theatre Directors from Poland” (2008), „Maska twarzy. Twórczość dramatyczna Stanisława Grochowiaka” (2011), „Małe dramaty. Teatralność liryki Stanisława Grochowiaka” (2012) oraz „Atlas anatomiczny Georga Büchnera” (2023), redaktorka nowych edycji dramatów Stanisława Grochowiaka („Lęki poranne”, 2012) oraz Zofii Posmysz („Czy to temat?”, 2020). Jan Balbierz – profesor literaturoznawstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim, komparatysta i krytyk literacki. Wydał między innymi „Nowy kosmos. Strindberg, nauka i znaki” oraz „A propos inferna. Tradycje wynalezione i dyskursy nieczyste w kulturach modernizmu skandynawskiego”. Stypendysta Fundacji Fulbrighta i Fundacji Kościuszkowskiej. Obecnie pracuje nad książką na temat Ingmara Bergmana. Monika Świerkosz – profesorka uczelni, pracuje na Wydziale Polonistyki UJ w Katedrze Teorii Literatury. Interesuje się filozofią feministyczną, zwłaszcza w zakresie problematyki ciała i materialności i krytycznymi studiami o niepełnosprawności, a także historią kobiecego pisarstwa. Współtworzy Pracownię Pytań Krytycznych na Wydziale Polonistyki UJ, jest redaktorką naczelną czasopisma „Wielogłos”. Autorka monografii: „W przestrzeniach tradycji. Proza Izabeli Filipiak i Olgi Tokarczuk w sporach o literaturę, kanon i feminizm” (Warszawa 2014) oraz „Arachne i Atena. Literatura, polityka i kobiecy klasycyzm” (Kraków 2017), współredaktorka m.in. „Rozczytywania Dąbrowskiej” (Kraków 2018) i „Konstelacji krytycznych” (Kraków 2020). Jako konsultantka naukowa pracowała przy powstaniu dwóch spektakli: „Snu nocy letniej” (Teatr Współczesny w Szczecinie, reż. J. Skrzywanek i J. Sobczyk) oraz „Lekcji anatomii. Rekonfiguracja” (Cricoteka, reż. Agata Skwarczyńska).