
GRANDS CONCERTS: LE POÈME HARMONIQUE / MISERERE
Muzyka włoskiego baroku XVII wieku odsłania niezwykłą bliskość między doświadczeniem człowieka a sacrum, pokazując, że ludzka wrażliwość i codzienność mogą być równocześnie miejscem głębokiej refleksji. Utwory Allegriego, Monteverdiego, Marazzolego i Rossiego łączą w sobie prostotę, napięcie i subtelność w sposób, który nie narzuca interpretacji, lecz pozostawia przestrzeń do osobistej kontemplacji. Miserere Allegriego ujmuje klarownością harmoniczną i spokojem fraz, w których cisza i oddech stają się częścią wyrazu muzycznego. Monteverdi i Rossi pokazują, jak melodia i kontrapunkt mogą opowiadać historię dramatyczną i zarazem intymną, wywołującą w słuchaczu poczucie obecności sacrum w codzienności. Marazzoli wprowadza puls życia, rytm emocji i delikatne napięcie, które nadaje muzyce świeżość i bliskość. Le Poème Harmonique wydobywa z tych utworów ich esencję: prawdę, emocjonalną głębię i psychologiczną subtelność, pokazując, że w baroku duchowego doświadczenia nie oddzielano od uczuć, a każda nuta stawała się okazją do refleksji nad kruchością, przemijaniem i ulotnym pięknem życia. Słuchając, odbiorca może odnaleźć własne miejsce między ciszą a dźwiękiem, doświadczeniem codzienności a nieuchwytną transcendencją.